Rel Sepur Kandhang Tresna
Rel sepur minangka saksi,
Thukule tresna marang sliramu
Mbanyumili tan isa dakendhani
Tresna ndheweni...
Isih gumawang klebate esem
Nyangking kangen
Ah,...mbuh suk kapan
Aku isa mbusak wewayangane?
***
Aku gak isa maneh ngliyakna
panyawangku saben ngliwati rel sepur tumuju Desa Sukoreno iki. Ngerti se,
dalanan embong gedhe Wonorejo ka sekolahanku lurus ngulon, terus tekan Toko Ijo
menggok nengen, onok rel sepur malang satengahe embong. Rel sepur kawitan!
Gelem gak gelem aku kudu liwat,
takinggati takinggiri ya mesthi takliwati, hla piye, wong dalan tumuju omahe
murid-muridku ya mek siji iki. Ngerti mboten, dinane iki, sakjeg nem wulan
kepungkur aku dadi guru neng salah sijine SMP kecamatan kene.
Rel sepur tilas jaman lawas, ning
ijik uga malang sakndhukure dalanan. Jarene jare se arep diuripna maneh, mbuh
suk kapan?kok rel kawitan? Onok pira jan-jane rel sepure, se? ...wah,nek
ditakoni ngene iki aku ya malah bingung dhewe. Wong pancenne sakmengalor iku
dalane duwawa..., isa tembus Semboro!
Kok ngomongna rel kawitan se, kit
mau? Hla pancen saben takliwati tansah ndudut atiku metu. Ndudut nganti
sakoyot-oyote!
***
“Wong awakmu wis pengalaman, nek
ngalami witing tresna nang sapa ae ojok
nyawang rupa.., dikandhani bolak-balik ijik ae ngeyel, ngrewel, mulakna...” ah,
dumeling swarane Hermin mlebu metu kupingku. Hermin kanca lawas sing asli omah
neng wewengkon kene.
Ojok nyalahna aku, Min! Piye maneh,
pancen rupa iku mesthi kesawang nomer siji nek nduwe kenalan anyar. Ojok goroh!
Hermin ae lho bojone saiki janakane Desa Wonorejo sing ngganthenge gak
ketulungan. Meri..aku meri!
...
Aku gak selak nek mbuh iki wis ping
pirone atiku kesangsang kanggo dolanane nasib. Kecanthol karo kanca dhewe,
karang semandhing uga, ning...mburine ya ngene iki mbuh talah..baper gak uwis-uwis...engga aku kemba
kanji kanggo mbukak ati maneh. Suer!
***
“Mbak, sampeyan gak eling ya nang
aku?” swara panyapa mlebu nang nomer hape-ku.
Biyasa se, wong pancen nomerku terkenal sak-Indonesia raya.Hla gak kawentar
piye, wong pancen tak-upload mejeng
gedhe neng profile fesbuk.
“Aku, Pupung...adhik kelas pas jaman SMP”
bacut ukarane. Sapa? Pupung? Adhik kelas neng SMP? Hla ya mokal aku apal. Wong
kanca sakangkatan ae angel elinge. Apa maneh jaman wis kepungkur. Sepuluh taun,
rek! Nek adhik kelas ngelingi aku ya pantes, wong aku mbiyen tau dadi ketua
OSIS, je...
“Sampeyan rak Mbak Hanni, se? Sing jutek jaim uga jadul mbiyen?” weh weh weh ukara tutuge kok gak ngenaki ngene?
Aku diarani jutek, aku isa nrimakna. Sapa ae sing kenal jaman sekolahku ngerti
nek aku iki nduwe praenan sombong. Pilih-pilih kanca, angel ngguyu. Serius
thok! Prinsipku sing ndhisikna tumandang gawe tinimbang jagongan ndadekna aku
angel nek dijak ngomong sokur ae gak onok tujuwane. Disapa sapa ae, paling aku
mek manthuk. Kejaba ana bab wigati sing kudu dimarekna. Ketua OSIS rek, ketua!
Tapine aku diomong jaim...jaga imej...wow, sik sik sik. Aku gak
tau rumangsa ngono. Terserah nek diwadani, bah bah sakomonge!
Hla paraban sing keri dhewe, nyengak
banget neng kupingku...jadul? jaman dulu? Wehh..ngono ya sing onok neng angen-angene adhik kelasku?
Pancen aku gak nyelaki nek dandananku
mben dina pancet, gak tau malih, tah ganti. Rambut dawaku takuncrit siji, gak
ponian nyisan. Menggok paling adoh ya takklabang siji, wis!
“Aku lho kenal kabeh nang mantan-ne sampeyan, jok selak. Widi,
Syahroni, Abimanyu, nganti sapa iku...Galih? kabeh kanca SMP-ne dhewe. Sampeyan
dlajah siji mbaka siji. Koyok kurang uwong ae neng kono-kono. Kuliyah neng
Malang barang cantolane hla kok tanggaku kene ae, Wonorejo!”
Aduh aduh, nek iki wis ngarah nang kebohongan publik. Aku gak trima! Pancen
aku nate srawung raket karo jeneng-jeneng sing disebutna, tapi ya mek saderma
kanca. Ngerti dhewe se, neng papan panggonan adoh, apa maneh nek wis kuliyah,
kanca sakdesa paribasane malih koyok dulur dhewe! Apa maneh kanca nunggal
sekolah sakdurunge.., kenal aten-atenne, weehhh kenek dinggo papan jujugan
takon-takonanan!
Dawa ukara balesanku. Intine dheweke iku
adhik kelas sing gak ngerti sapa asline aku mbiyen. Ngomong sakenak udele.
Ee...malah ngguyu amba dheweke nampani omongku!
“Kok nyolot se, Mbak. Aku rak
ngomongna apa sing ketok teka kacamata mripatku. Perkara tibake gak cocok ya...monggo
kersa.” bacut jawabe karo menehi tandha pitakon gedhe kanggoku nek kepingin
ngerteni sapa dheweke!
Akhire aku kok pengin methuk dheweke.
Arah-arahe pas. Rel kreta kawitan, menggok ngetan...
Mosok ngapusi ya arah-arahe? Ngetutna
rel kok dawa eram, dalan cilik sisan gak kenek nggo salipan. Kepalang tanggung
taktutna ae dalane. Gak onok wong sakugel-ugela, sepine uga ndrawasi, apa maneh
kiwa tengene kebek tanduran jagung sing wis meh panen, hiihhh nek aku onok sing
nyulik piye? Hehehe...ke-pede-en dadi
uwong, ngono mesthi aloke Hermin nek takcritani.
Engga gak let suwe, ketok pucuke
gentheng mujur ngetan. Hla,...aku ngantepna ati wis. Sepedah takenggokna ngiwa,
njur watara sepuluh meter menggok nengen nang bangunan modhel panggung.
Tolah-toleh, menthungul pawongan loro
saka mburi nggotong dhadhuk.
“Madosi sinten, Mbak?” aloke sopan.
“Menika leres kandhang ayame Mas
Pupung?”...durung kober dijawab, menthungulpawongan saka njero. Hla, guyune
...ah, tapine aku kok pancet ae lali sapa dheweke , nalika akhire sapatemon
ngene. Pawongan gedhe dhuwur, ngganthenge ngalahna pacarku sing keri dhewe. wkwkwk...
Lali, lali, lan lali sing takjarna.
Takceluk dheweke kanthi paraban mas,
senajan umure rong taun ngisorku. Pungkas Pratandha. Mas Pupung, Mas Pupung...
Ilang kabeh ticak omonge sing nylekit
nalika aku nyawang usaha mandhirine. Pengusaha pitik potong. Gak baen-baen,
kandhange modhel tingkat, guedhe mujur ngetan. Isine pira jajal pitike? Pitung
ewu iji!
Adoh jagonganku sakbare iku. Sing
paling penting, info pungkasane sing taksenengi. Dheweke ngaku jik singgel. Ngejomblo..masbro-ne!
Alah-alah senajan panas kenthar kok
ya atiku krasa adhem maknyess ngono...nyawang esem pait madune, panyawang
edhume, kaya angin nemokna susuhe. Saknalika iku uga, panahe atiku wiwit
takpunjerna nang dheweke!
***
Akhire,wong pancen aku iki mulang
muruk sacedhake kono saben dinane, gak kurang akal kanggoku sapatemon karo Mas
Pupung sakwise kuwi.
Kapindhone, aku mara ngomong njaluk
lemah subur sing ditandhon neng saklore kandhange. Jarene se, lemah iku nek wis
akeh dikirim nang Bali. Lemah ae madolna, ya? Pikirku gak percaya!
Mulakna aku nggiring arek telu karo
nggawa glangsing njaluk lemah mau, taknggo
ngrabuk kembang-kembang anyar neng sekolahan. Aku rak kajibah bageyan
pertamanan?
“Njaluk lemah tah njaluk lemah?”
sembir Hermin nalika takcritani.
“Aku kenal nang Pupungmu iki. Eling a
karo Ajeng, adhik kelas uga, iku lho mayoret-e drumband, wakil sekretaris ? hla Ajeng iku...rak gebetane Pupung jaman semana”
Hermin paling pinter nek dikon golek
info. Apa maneh asline omahe Hermin rak ya Wonorejo kene? Aku dhewe senajan
asline mek tangga kecamatan, tapi wong gak tau srawung, ya bener ae gak ngerti.
“Awakmu pancen gak kenal nang Pupung.
Aku eling jaman SMP-ne. Rak omahku sak-RT, se? Arek ndableg-e pol. Tapi gak tau
ngganggu adhewe sing nguplek ngopeni organisasi...ngono pas taksurvei lan
taktakoni kok ngantek kancaku sing uayu iki gak kober ngenali?”
“Awakmu se,...jaim mbiyen...” hla iki tembung jaim
metu maneh!
“Sajake kok onok glagat arep ceblok pangrasa
tresna, ya?” Hermin nguber takon. Wis, prei. Jagongan langsung takpungkasi.
***
Kaping telune aku mara tanpa aba.
Nalika aku mulih ka nyambangi murid sing gak mlebu telung ndina merga lara
tipes, aku nyelakna menggok nang kandhang tresna. Ciee...
Sepi!
Olehku njagang sepedhah neng njaba
pager. Jangkahku takendheg neng njabane lawang bangunan ngarep kandhang sing
setengah nutup. Keprungu swara cilik cumengkling,saka walike gedeg. Swara wedok
iki!
“Mas, piye critane kok ngantek Mbak
Arini sajak seneng Njenengan, iki lho isine WA-ne sing dikirim kok koyok ngene?
Gak ngerti ta nek adhewe arep tunangan? Cemburu aku!” dhegg...wesi gligen
guedhe ngantem atiku!
Gageyan aku malik jangkah sakdurunge
konangan. Sepedhah taktuntun rada adoh kawit takuripi.
Wis, prei. Kembang sajrone atiku sing
wiwit mekar ngrembuyung alum sakpole. Takpateni geter tresnaku, kudu takpeksa
mati. Ndonya rasane koyok ambleg pancenne. Pangentha-entha entuk Janaka
sandhing sekolahan kabur kanginan.
Isih uga aku nyelakna nyawang photo
profil ing WA-ne sakdurunge sepedah
taklakokna. Tangisku kutah sakdawane dalan tumuju sekolahan.
“Mbak Arini, mau nyambang kandhangku
ya? Kok gak pinarak? Jathuk’a takkenalna...”swarane Mas Pupung taktampani tanpa
isa njawab.
Hape takpateni sakwise nomere takblokir.
Aku gak kuwat nampani pangucape Mas Pupung. Atiku ajur mumur!
Cuthel
Ingkang
ngintun:
Eni Siti
Nurhayati
d.a. MTsN 9
Jember
Jln. Panjaitan No. 02 Wonorejo Kencong
- Jember (681767)
No. Hp.
081-252249232
Tidak ada komentar:
Posting Komentar