Halaman

Translate

Selasa, 11 Maret 2014

Bancakan Pilkades



Bancakan Pilkades
Aku jan getun tenan kepancal didolani calon kepala desa . Umpama aku bar mulang mau terus mulih mbokmenawa ora kaya ngene dadine. Getunku sethithik akeh amarga pak calon mau kabare ora saderma dolan thok, nanging  karo bagi-bagi angpao.Yo wurung oleh angpao iku mau sing marakake tuambah getun bin gela. Aku lali nek dina-dina iki dinane kampanye calon-calon kepala desa ing desaku.
Lagi kawit njagang Beat , Bu karji tangga ngarep omah crita kanthi semangat papat lima,”Bu Eni, niki wau kabeh tiyang sakblok didayohi kalih disangoni Pak kaji Jupri sing calon kepala desa niku. Njenengan mboten wonten, nggih mboten dienggoki”.
“Kula kok mboten njenengan suwunaken mawon?”
“Oh, nggih mboten wantun, wong kalih asistene  dicawangi sinten-sinten sing nampa sangu, …salahe njenengan mboten ndang rawuh!”.
“Nek ngoten nggih mboten sisah criyos,…maraaken gela mawon!”, semaurku karo mbukak pager omah. Atiku mbedhodhog.
Mbak Tutik tangga tengen omah melu ngombyongi, “Nggih, Bu Eni.Niku wau cucuke sumerep menawi rayat kula cucuke calon setunggale, dadose kula nggih mboten wantun nyuwunaken”.
Bu karji alok maneh,“Eh, dicritani kok sauté sengol,…ngaten lho….”. Mbuh jik dawa maneh ukarane Bu Karji, ning aku wis ora ngrewes, aku terus wae nglebokne sepedha, atiku mangkel campur getun. Mendahneya senenge oleh angpao iki mau, mbuh pira-piraa, sing penting rak kenek nggo crita, owalah  bahno barang wis kadhung.
“Muga-muga pas calon sitoke kliling aku pas ono omah”, pikiranku ngenam dhewe.  Bar mikir ngono aku banjur salin lan enggal-enggal tandang gawe omah.
Pancen gang ngarep omahku kuwi ambane mung watara telung meteran, mangkane yen jagongan cukup dha metu nang ngarep omahe dhewe-dhewe banjur banter-banteran ngomong ngono wis iso komunikasi. Lha pancen kabeh ibu-ibu rumah tangga, srawunge luwih akrab tinimbang aku sing seminggu dher kerja dadi guru. Pethuk-pethuke jagongan ya ngono kuwi mau, yen ora pas budhal utawa mulih ngajar, yo yen pas prei  karo nyegat bakul wlijo.
Untunge omahku manggon pojoke gang wates kali gedhe. Lha neng pinggire kali gedhe  mau ono warung cilike Yu Kunthil. Dadine cocok. Menawa pengin krungu gosip apa wae, mung kari nimbrung jagongane wong mlijo utawa wong marung kopi. Pas tenan!.
Tahun iki pancen tahun pilkades, hla piye wong sedina breng sakkabupaten ana pilkades satus patlikur desa. Mbuh apa sebabe kok pilkades dibarengna kaya ngono mau. Biyasane yen ora bareng kan iso ndelok pilkades desa liya pas wayahe itung-itungan. Yen barengan ngene iki dadine yo mung ndelok ing desane dhewe wae.
Esuke tangga-tangga gangku lan gang liyane padha mlaku-mlaku nang pasar kabeh, ndilalahe dinane Minggu, aku papagan pas mlaku-mlaku esuk, anak siji anak loro digandheng kabeh arep dijak tuku apa-apa neng pasar. Nggawa tas gedhe-gedhe, be’e dodolan sakpasar arep dituku? Hehehe…, pancen yo lumayan yen amplop siji isine telung puluh ewu, sakomah ono telung hak pilih artine oleh sangang puluh ewu. Wow, padha karo blanjaku rong dina. Getunku nggremeti atiku maneh.
Sawise  mlaku-mlaku, watara jam setengah eneman, neng warunge Yu Kunthil  wis rame,  ana wong lanang enem jagongan sinambi ngopi. Minggu-minggu, biasa. Dina santai. Taktenger karo mepeni umbah-umbahan wingi sore, sing jagongan kuwi  ono Pak Rosid, Mbah Mus, Pakdhe Karman, Cak Kentus, mbuh sing loro sapa maneh aku ora paham jenenge.
“Mau bengi aku dolan nang omahe Kaji Jupri. Lumayan oleh sangu seket ewu”, aloke Pak Rosid, sing dadi ketua RT.
“Lha yo mesthi ae, wong sampeyan Pak RT. Nek awak-awak ngene yo durung karuwan…!”, jawabe Pakdhe Karman.
“Ora kok. Wong kabeh tamu sing teka disangoni ”, Pak Rosid semaur. “Wis ta ayo mengko bengi takterna, nek ora percaya!”, tutuge.
“Nggih, percados!”, Cak Kentus nengahi. “Ning, kinten-kinten sinten nggih sing unggul?”, Cak Kentus takon. “Jago loro ketoke padha kuwate!”.
“Wah, nek jareku yo Kaji Dulah. Wong kaji Jupri ‘cara’ ngono kok yen ngopeni rakyate”, Mbah Mus nyuwara. “Aku tau ngurus KTP anakku, eh, dingel-ngel. Tanda tangan blangko ae semaya, hla kok tanggaku ngurus padha dinane iso beres, mbuh piye kok ngono!”.
“Tapi yo durung mesthi, wong pilihane wong ora iso dipesthekna. Saiki A sesuk B yo iso ae”, wong lanang kang ora dakweruhi jenenge nambahi.
Buyar. Jagongane sigeg. Ono sepedha montor loro mandheg. Cucuke salah sijine calon kades rupane.
“Yu Kunthil, sapa ae sing ngopi dina iki taktanggunge, beres. Pokok suk mben gelem nyoblos…iki…!”, karo nduduhne gambare salah sijine calon.
Wah, ora usah ngenteni engko awan, kumbahan daktinggal, aku yo melu njaluk kopi sakcangkir , nimbrung karo wong-wong liyane. Ning  kopiku dakgawa mulih, dakombe neng omah wae. Lumayan, oleh gratisan!.
Tahun iki calone kepala desa ing desaku mung ono loro. Pak kaji Jupri karo Pak Kaji Dulah. Sing siji lurah incumbent, dene sijine calon wurung neng pemilihan sakdurunge. Aku yo bingung sakjane. Wong karo-karone wali murid ing sekolahanku. Untunge aku durung kecipratan apa-apa. Dadine sithik akeh isih iso netral. Mbuh maneh yen terus entuk bom-boman? Lha iki mau wis entuk kopi gratisan.
Pancen yen wis rejeki, ora ngarah keliya. Sore iku pancen dakniyati ora lunga-lunga, kabar slentingan Pak kaji Dulah sekaliyan arep tinjo. Meja kursi wis dakkebusi, jogan yo mulus daksapu bola-bali. Malah nang anakku lanang ruwang tamu disemprot parfum. Ealah, yen gak saiki kapan maneh didayohi calon wong penting?. Yen wis dadi? Halah yo gak ngarap sanja-sanja. Saiki rak ibarate ‘tlutuh lamtoro, sing butuh mara’ rak, ngono, ta?
Alhamdulillah. Temenanan. Wis didhayohi, disangoni amplop loro isi telung puluh ewuan. Lumayan, kena nggo tambah blanja, batinku. Jagongan sedhiluk, yo mung basa-basi, wong pancen niyate yo mung njaluk donga pangestu. Lucune, kawit mlebu omah,  bojone Pak kaji Dulah wis mbukak dompete, tata-tata arep nguwehi amplop. Nganti ngapal be’e tangane, reflek
Bengine Yasinan jalukan saka Bu Zaki oleh rezeki maneh. Kudhung uuaapiik, model anyar sumbangan saka Pak Kaji Dulah jarene. Yasinane lingkunganku asline malem Jum’at, ning yen jalukan, dinane sakkarepe sing njaluk. Jum’at kepungkur jane yo ono dum-duman kudhung paris saka Pak kaji Jupri, ning aku ora mlebu, amarga nunggoni anakku sing patah tulang lan operasi ing RSUD Jombang.
Malem pilihan swasana jan rame tenan. Aku karo tangga-tangga dha medayoh nang nggene calon kades. Mlaku dhampyak-dhampyak sak anak-anake digawa kabeh, marane diurut gilir kacang, mulai nang omahe Pak Kaji Jupri dhisik, oleh mangan bakso sakmangkok. Terus pindah nang nggene Kaji Dulah, oleh mangan maneh sega rawon. Wareg lan seneng.
Ndilalahe nang nggene Pak Kaji Dulah aku ketemu Yu Marni, sing jarene wong-wong Yu marni iki wonge kaji Jupri. “Bu, njenengan terose dereng angsal dum-duman king mrika?”, ujare Yu marni karo kethip-kethip arah omahe Kaji Jupri. “Menawi kudhunge mpun kula jalukna, tasik wonten teng griya”.
“Alah, Yu…gak pa pa. Saiki rak wis dina tenang, dudu wayahe dum-duman maneh, pancen durung rejekiku”, semaurku alon. Isin yen dirungokna tangga liya. Guru kok ndremis.   Ning saumpama Yu Marni langsung menehi ngono apa yo tak tampa?, koyoke iyo wae, biasa… sedhakep ngawe-awe. Laire gak gelem batine ya yo wae, sapa wonge sing gelem nulak rejeki?.
Ing dina pilihan, pas dina rebo wekasan, aku ora iso bareng tangga-tangga nalika budhal nyoblos amarga sekolahan ora oleh prei. Enak, tanggaku disediyani pirang-pirang kendaraan. Kari milih, ono bentor, lin, kol pikep, lan kereta kelinci. Wih, mendahneya senenge, gratis. Mbuh iku mau kendaraan teka panitia pilkades tah teka calone aku ora paham.
Jam setengah siji awan, nalika aku mara nang aula bale desa, wis ora kepethuk sapa-sapa, kari onok panitiane thok, sajake wong-wong warga desa kabeh wis milih esuk mau. Aku nyawang mantene rong pasang ing ndhuwur panggung, dha dikipasi bojone dhewe-dhewe, padahal rumangsaku yo ora pati panas, wong saben dina udane nggrecih. Panas njero sajake.
Akhire, nalika mlebu bilik swara aku mesthi kudhu milih, yo  piye maneh, gelem gak gelem meksa kudhu milih antarane loro. Sapa sing dakpilih? Aku ora wani kandha-kandha, kan kudhu LUBER, hehehe…
Cuthel

Tidak ada komentar:

Posting Komentar