Halaman

Translate

Selasa, 11 Maret 2014

Perkemi



Perkemi
Pancen, wong ki ora oleh ndisiki kersa alias kemeruh dhisik, opo maneh yen nganti neng ngarepe wong akeh,…wow…isine ora ilang-ilang seprene.
Saumur-umur aku pancen durung nate numpak sepur temenanan, yen numpak gerbong yo nate mbiyen jaman melu Jambore daerah ing Madiun 1988. Nanging sepisan kuwi, thok!.malah wis lali piye rasane. Hla dhek tanggal 22 November 2013 aku rak ngeterake bocah-bocah lomba ing Bogor, bocah wolu dibarengi wong tuwane dhewe-dhewe budhal mulih numpak sepur.
Budhale numpak sepur Brantas jurusan Stasiun Senen saka Stasiun Kertosono jam setengah loro awan. Padahal iki sepur ekonomi lho, kahanane jian uuaapikk tenan, lungguhane penak, jedhinge resik. Wah,aku sakrombongan jan seneng banget. Apa maneh akeh wong dodol gilir gumanti. Mulai dodolan panganan, buku-buku, souvenir, lan liya-liyane. Aku malah wis ngrancang, sesuk yen bali mulih arep mborong sakabehe jajan ing sepur. Mumpung!.
“Bu, saene tumbas jajan sakmenika menapa mbenjang mantuke, nggih?”, ibuke Nana takon. Kanthi teges dak jawab,”Alah Bu, mbenjang mawon menawi sampun kondur. Hla menawi sakmenika mangke ewet mbetane”.
Kabeh wali murid ya manut, wong aku gurune sing paring dhawuh, dadine ora ono siji-sijio sing tuku jajan utawa oleh-oleh ing sepur Brantas. Mung dha tuku panganan mateng nggo ngisi weteng.
Bareng mulihe, rombonganku numpak sepur Gaya Baru Malam Selatan saka Stasiun Jakarta Kota. Lho, kok onok selatane?, tibake jalur KA kuwi ono loro, liwat lor karo liwat kidul. Aku yo kawit iki ngertine. Pikirku, ngliwati dalanan wingi maneh tibake ora!.
Masya Alloh, hla kok ing sepur iki ora ono wong dodol siji-sijira. Mung ono pelayan kafene sepur  kang wira-wiri bolak-balik. Hla piye, ngene iki? Rencana arep borong memborong wurung temenanan. Wali murid maune jik anteng pas kawitane, mbokmenawa wae ing stasiun ngarepe ono bakul munggah.Nanging bareng wis bar Isya’ ,mulai dha piya-piye ngono.  Mosok yo’o adoh-adoh saka Bogor ora tuku jajan opo-opo. Sapa maneh sing ketutuh, yen ora aku?
Aku njajal takon marang salah sawijining penumpang liya,”Bu, mboten wonten tiyang sadeyan napa?”. Piye jajal wangsulane,”Enggih, Bu. Menawi KA Gaya Baru Selatan  mboten wonten ingkang sadeyan”. Wah, aku bingung temenanan. Untunge nalika sepur mlebu Stasiun Yokyakarta, mandheg rada suwe, aku sakanca iso tuku oleh-oleh sak-entuke, ora ngenyang blas. Hla piye, wedi yen ditinggal sepure.
Yo ngene iki yen dadi anggotane Perkemi ‘Persatuan Kemeruh Indonesia’,…oleh-olehane, isinnn!.
Cuthel

Tidak ada komentar:

Posting Komentar