Halaman

Translate

Selasa, 27 September 2016

Kembang Atine Saskia (Crita Romansa)



 Kembang Atine Saskia
Kecipir mrambat kawat, masiyo gak mampir pokok liwat,
ali-ali mata telu aja lali karo aku...
“Wegah aku nek mung dikirimi parikan kaya ngono. Emoh” batine Saskia njerit karo nyawang hapene, wis seminggu hape kuwi dadi barang aji, neng ngendi-endi digawa, disak-i, sajak ngenteni kabar saka presiden ae!. diwaca maneh statuse pawongan sing dina-dina iki ngrenggani tlapukane mripat uga langen sajroning atine.
 “Mben mesthi ngono” aloke karo nguncalna bantal nang cendhela. Blung!!.
“Saskia” ibuke sing lagi lesehan neng teres ngarep mbengok. Piye ra mbengok. Bantal sing mepene setaun pisan katene riyaya thok, diuncalna sakkayange, metu saka cendhela...keprungu blegg nibani pawongan sing lagi lesehan neng teras. Krungu ibuke mbengok, Saskia ceket-ceket metu saka kamar tumuju panggon liya. Kaburrr...ben gak dadi tersangka!, wkwkwk...
Wis ana seminggu iki adate Saskia nganeh-anehi. Utamane kanggo keluwargane sing dumadi saka bapak, ibu, lan mbakyune loro. Jajal ta, nganeh-anehine piye?.
Sing kapisan. Saskia kuwi rak anak ragil. Sakomah, sak RT, sakkampung, malah sakkampus ngerti kabeh. Lageyane ora ngalem.  Ladak malah. Kereng nglanangi. Mbakyune karo suwalike, alus manuhara kaya sembadra, dene Saskia pindha srikandhi. Samubarang penggaweyan cah lanang iso. Kayata, mbenakna lampu sing pedhot, mateni sekring, nyervis radio bejat, nyambung-nyambung kabel, kabeh isa, pinter. Wong pancen bapak nduwe usaha toko elektronik. Ra sah kursus, nyawang mben dina, sauger uteg urip, akhire ya isa. Saskia kuwi buktine!.
Eh, hla kok seminggu iki lagak lagune malih emoh nek diutus mbenakna kabel tah lampu neng omah.
“Ngutus Mas Bagas, mawon Bu” ngono ujare nalik diutus ibu mbenakna lampu sembahyangan sing mati pet ngasar wingi. Bagas kuwi bakalane Mbak Eka, mbakyune mbarep.
“Lho, cah ayu...geneya?”ibu nggumun. “Pokoke mboten. Wong cah wedok kok mbenakna lampu”jawabe karo klepat ngalih. Cuthel, ra kenek dibantah.
“Dhik, iki lho radioku ceblok. Jajal deloken apane sing srei!”, Mbak Arum ngatag liya dina. Eh, apa jajal jawabe?. “Gak kurang tukang servis, kok ngongkon aku. Aku pensiun wis!. Mbak Arum mung ngowoh karo gedheg-gedheg nggumun!.
Sing kapindho. Mbak Arum rong dina wingi kliter nang ngendi-endi  nggoleki sayake sing biyasane jejer manis ana lemari kacane. Hla pancen biyasane aman-aman ae senajan ora dikunci.
“Mbak Eka, ngertos sayak oranye kula?”alokke nalika salin arep budhal kuliyah. “Ora ki, hla sapa sing nggawe, wong aku ya nduwe sing padha modele” jawabe Mbak Eka nggumun. Pancen sayak kuwi tukune kembaran dhek riyaya wingi.
Mak jegagig, Saskia metu saka kamare karo ngelungna sayak oranye. “Mbak, sepurane aku mau nyilih, eh ora, aku njajal sayake. Ning ora sedeng”. Mbak Arum karo Mbak Eka pandheng-pandhengan. Ragil iki pancen awake bongsor!.
“Owalah, Ndhuk...mbok ya ngomong yen kepingin sayakan. Wis mengko sore, yen ana wektu longgar ayo taktumbasna”ujare Mbak Eka karo nglirik . Ealah, Saskia si tomboy pingin sayakan?.
Sing katelu. Saskia saiki malih emoh ngrewangi njaga toko elektronike bapak. Iki sing dadine fatal. Sapa maneh sing nunggu toko wayah sore nganti bengi yen ora si Saskia?. Ibu lan Mbak Arum ngopeni toko jajan sandhinge, dene Mbak Eka biyasane ndosen. Saskia sakliyane bageyan kasir uga bageyan njajal-njajal ngono kuwi direwangi batur siji.
Njur Saskia nglakoni apa yen pas gak ngrewangi kuwi?. Laporane mbok Dewi, rewange ibu sing pancen loyal, ngene...
“Mbak Saskia namung lenggah ngedhep cendhela, nyawang latar...terus, nganti ana swara bel sepedha montor liwat. Bel e munine lucu. Thin..thinthin..thinthin.. ping tiga, njur bablas. Ngoten mawon ngantos setengah utawi sakjam bare niku sepedah montor niku mbalik malih, lan ngebel ngaten malih”.
Wis, nek koyok ngene...piye iki?. Bapak sing dicritani ibu bab nganeh-anehi kuwi mung mesem. Cukup ngendikan ngene,”Bu, Saskia sajake wis dadi prawan tenan saiki. Jarna wae. mengko, kapan-kapan rak crita-crita dhewe. Togna wae. bocahe mundhak grisinen mengko”.
Sedina rong ndina, telung ndina...nganti prastawa bantal kuwi. Ibu akhire...ora omes maneh. Nalika bar sembahyang ngasar, lan Saskia liwat...
“Sas, sampeyan ki ana apa?. Nganeh-anehi. Ibu kuwatir ki lho?”. Ibu sakkal kaget nalika Saskia ambyuk nangis neng bayang salatan.
“ibu pirsa mboten pak pos sing kadhang-kadhang ngeteraken serat kangge bapak?. Niku kose celak mriki, teng daleme Pakdhene. Pak Bonawi, niku lho Bu?.
Ibu kelingan, Saskia nate crita yen telung wulan iki tambah  seneng ngrewangi neng toko amarga karo ngenteni tekane pak pos sing saben rong dina tah telung dina ngeterake surat-surat saka rekanane Bapak. Apa Saskia nyenengi dheweke?, ibu ngomong sajroning batin.
“Banjur?”
“Sakjeg niku kula nggi kekancan liwat dunia maya...” Saskia nangis banter.
“Apa Pak pos ngerti nek kowe nyenengi?”ibu takon karo ngelus gegere.
“Mboten. Namung saben-saben ngirim sinyal mawi parikan sing ndadekake kula kados-kadosa..., nanging seminggu niki, dheweke ngilang”.
Bengine ibu ngejak rembugan Mbak Eka lan Mbak Arum neng kamare ibu sakwise Saskia turu.
...................................................................................................................
Thin...thinthin...thin..., keprungu swara bel sepedha sing dikangeni Saskia. Sakkal Saskia njranthal nang cendhela. Ana sepedha montor dijagang neng emperan.
“Sas, ana sing nggoleki kae lho?”keprungu swarane Mbak Arum saka walike lawang. Saka cepitane lawang katon Saskia lagi iwut nyuri rambute. Mbak Arum mung ngleges karo ngathungna jempol nang Mbak Eka sing ngadheg neng lawang kamare.
“Assalamualaikum Mbak Saskia”keprungu swara tuwek nyapa Saskia sing lagi wae miyak slambu ruwang tamu.
“Hah?”Saskia sakkal njumbul kaget. Hla kok sing teka, Pak Bonawi, pakdhene Topan?.
“Niki, ngaturaken titipan serat saking Topan. Dheweke sakniki pindah teng Klaten, wong teng mriki namung nggentosi kula sakwetawis amargi kula kenging gejala stroke”Pak Bonawi ngendika karo ngelungna surat. Pak Ponawi sing uga dadi pak pos njlentrehna sajak ngerti apa sing dipikir Saskia.
“Topan mboten wantun pamit, namung meling yen arep maringna surate dikon ngebel kados wau”.
Sewengi dher sakbare kuwi, Saskia nangis gak ana enteke. Sakomah mung isa ambegan landhung. Isane mung ngejarna arep piye maneh?.
Saskia, adhikku sing manis dhewe sakndonya. Aku jik durung isa nampani titipan atimu. Jejibahanku jik akeh. Aku arep nutugna sekolah maneh, ...aja ngenteni belku maneh, yen ana jodho, mbuh suk kapan aku mesthi tumeka
Sekolah maneh?. Pirang taun?. Aku rak ya isa ngenteni saumpama gelem janji..., Saskia ngaru-ara gak uwis-uwis. Wis ana semingguan ora isa ngubungi, di BBM ra kena, di WA ra nyambung, uga ora update status, tibake...
Hape diuncalna, keprungu swarane natap lemari, mak jederr!. Manis, kucinge Mbak Arum sing lagi turon neng keset ngarepe lawang kamare Saskia langsung mlayu njranthal ngedoh.
Sakjeg kuwi Saskia mutung ra gelem hapean nganti wulan-wulanan. Lara atine digawa nyepi, emoh srawung karo sapa ae. “Aku mending dadi Tarzan ae, ra krungu kabar apa-apa”aloke. Kabeh mung isa njengkerut nggathukna alis. Hehehe...
.................................................................................................................
“Saskia, piye, aduh gak ngrewes nek dijak ngomong”Guruh nguber pitakon karo njejeri jangkahe Saskia sakdawane lurung kampuse. “Aku gak isa, Ruh. Penggaweyanku neng ngomah ya akeh”jawabe Saskia nalika Guruh ngejak ndelok pameran pembangunan neng alun-alun Jember sore kuwi.
 Ya Guruh, kanca kuliyahe neng fakultas kedokteran anak, sing setaun iki nguber Saskia. Ning Saskia pancen kendho kenceng olehe gelem nganca. Geleme, amarga Guruh ki jan pinter ngepek atine bapak ibu lan sedulur-sedulure. Yen Sabtu Minggu mesthi ngrewangi neng toko, kanthi alesan pengin golek tambahan dhuwik jajan. Saskiane dhewe malah unjal dolan karo kanca-kancane, hehehe...
Yen ana tugas kampus, Guruh uga sing iwut ngrewangi nggarapna. Sapa ae ngarani nek Guruh ki bakalane Saskia. Padahal Saskia koyok jik kesrimpet wewayangane Topan, engga nganggep Guruh mung teman tapi mesra ngono, lho...ning Guruh ra ngrewes nalikane dicritane Mbak Eka larah-larahe sikepe Saskia sing kaya ngono kuwi. “Janur durung mlengkung, Mbak?”jawabe Guruh karo ngguyu amba.
..................................................................................................................
Dr. Saskia sajak gemati olehe mriksa bayi lanang thimpluk-thimpluk, sing lagi kena watuk pilek. “Parah mboten, Dok?”pawongan ayu ibune si bocah takon sajak kuwatir.
“Alah, mboten, namung watuk pilek biyasa. Obate mawon diinumaken. Insya Alloh...”jawabe dr. Saskia wijang karo mesem amba. Alah-alah bayine melu mesem ngguyu, sajak ngerti yen dililing bu dokter ayu!.
“Tindhak mriki sareng sinten, Mbak?”takone dr. Saskia karo nulis resep. “Kalih ayahe, hla nika nembe rawuh malih, wau ngeteraken lajeng kula ken tumbas pampers”.
Bapake si bocah mlebu. Dr. Saskia nyawang pawongan sing kawit mlebu njujug putrane karo ngliling. “Nang kanang kanang kadung, kontong gambeh keli gandung...
Dr. Saskia kaya krungu swara sing nate diapali. Saknalika ndhangak, lan...pulpene dr. Saskia ceblok. Atine mencelos melu ceblok. Bapake si bocah kuwi, pranyata...Pak pos kembang atine,ya Mas Topan!.

Cuthel
Ingkang ngintun:
Eni S.
d.a. MTsN Bangsalsari – Jember
No. Hp. 085-655085727 / 081-252249232





Tidak ada komentar:

Posting Komentar