Gogrog e Kembang Tresna (Crita Romansa)

;

Gogrog e Kembang Tresna

Angen-angenku tumlawung adoh. Ngelingi piye mula bukane aku nganti thukul winih katresnan karo dhudha siji iki. Winih tresna sing tumiba kaya udan nggrecih ing sasi Agustus. Udan kang isih uga tumeka ngedhemne hawa panas, hawa kang ora nate kena diprediksi, taun iki. Ngedhemne jagad uga ngedhemne atiku iki.

Udan isih wae tumiba. Tetesane banyu udan nggawe wirama kang endah dirungu kuping kang lagi ngalami witing tresna. Kupinge sapa? Ya kupingku dhewe...hehehe

Kandhane Mbakyu Waldjinah “Wong yen lagi gandrung, ra perduli mbledhose gunung. Wong yen lagi naksir, ra perduli ana perang nuklir”. Semono uga aku. Tresna? Tresna kang tanpa upama.

“Widya, kowe kuwi temenan tah nyenengi kanca dumaymu?. Dumay kuwi singkatan saka dunia maya. Donya kang ora nyata ning ana. Ambane, jembare, adohe, dhuwure ngalah-alahna jagad nyata. Mbok sedina ora metu saka kamar, kaya-kaya ora kepethuk wong liya, nanging ...aku wis ngluyur tekan ngendi-ngendi. Njlajah desa milang kori. Ora desa thok, antar negara ya isa. Wong pancen kemajuan teknologi saiki jian ngedab-ebadi.

Saben-saben pitakon apa aku temenan nyenengi kanca dumay iku mlebu neng kupingku. Aku mung manthuk. Aku mung mesem. Pancen iya. Senajan ora ana sing ngerteni sapa-sapane pawongan kang daktuju, wong pancen kancaku ya akeh lan akrab yen wis sapejagong neng statusku.

Piye mula bukane kok aku banjur thukul winih katresnan?. Ah, pitakonan klasik sing mesthi tumiba nang aku yen ta nganti aku kecolongan ngomongna crita thukule winih katresnanku, paling ora saka mitra-mitra kinasih. Mitra kang tansah aweh panjurung uga panyaruwe kanggo kabecikanku. Tenan, lho...

Kanca, ngerti ta, yen winih kuwi, saumpama tanduran rak ora mung mritungake kualitas winihe wae, ning uga jenis lemahe, rak ngono ta?. nanging winih katresnanku iki , winih kang paling unggul sing takduweni (ehm..ehm..ehm...), lan lemah sing takjujug, lemahe uga lemah sing apik kang nate daksumurupi. Nanging winih unggulku iki, wadhuh,  mung kleyang sakndhuwure lemah subur kang dakarepi. Amarga..., aku mung tresna ndheweni!.

Jalarane mung siji. Aku ora arep nggolek sewu siji alesan. Mung siji jalarane. Kepranan. Kepencut...

Hlo..hlo..hlo piye mula bukane?. Mesthi kuwi pitakon kang ngetut sakmburine. Ah, isin-isinen wis arep takbukak byak, mbokmenawa ana uga kang nate ngalami kaya aku iki.

Kepranan kuwi maknane loro kanggoku. Aku iki wonge mikir kanthi nalar waras, logis. Isa milih lan milah ngendi sing apik, ngendi sing elek. Cocok lan gak cocoke. Sarjana je, weton pawiyatan luhur...mosok ya gak isa mikir kanthi wening lan trawaca? Ehm..uhuk..uhuk..uhuk!, mesthi watukmu tumeka yen sajak gak percaya apa sing takomong, mitra..

Keprananku kang sepisan kuwi marang kaluwihane, lan kaloro, marang diri pribadine!.

Kawitane mangkene..., wis jamak ta yen saiki wong kekancan kuwi luwih raket nang kanca sosmed tinimbang kanca sing wanuh saben dinane. Hla piye ora luwih raket?. Wong jagongan neng sosmed ora butuh macak . Jagongan liwat massenger, WA,tah BBM isa disambi karo lemah-lemah turu, isa uga disambi karo masak dideleh dhuwure kothak bumbon wis dadi, hihihi.

Hla, aku iki elek-eleka ngene rak sutresnane kawruh jawa. Senajan isaku mung grothal-grathul bab jawa sing njawani, yen ijik nduwe niyat sinau rak entuk ganjaran se?. Mulakna aku nggabung salah sawijining grup neng facebook sing menehi piwulang apik per-jawa-an. Hmmm, anggotane akeh. sajak mumpuni murakabi kabeh. Klebu...dheweke sing nggarakne atiku kepranan kuwi, Mas Abadi!.

Kawitane aku sir banget nang seratane Mas Abadi sing pancen banget ngedab-edabi neng grup. Ing ngatase jaman saiki, olehe nguwasani ngelmu kuno jian mumpuni. Sastra jawa, budaya jawa, ngelmu jawa kabeh pepek jangkep. Rumangsaku, biyasane yen ana pawongan nulis apa tah apa kuwi kadang kala mung sakderma isa, utawa mung njumput kana-njumput kene. Ning Mas Abadi ora. Yen diuber pitakonan, sakwise dheweke nulis salah sawijining hal, tansah dijawab kanthi setiti, ora ngendhani. Hla yen ora asli pinter, gak kira isa njawab nganti mblunder seser lan bener!.

Saka maca status siji, siji maneh, lan sakteruse alah mbuh ya pangrasaku dadi seje. Ketarik nang daya magnite. Isuk sore awan bengi aku malih ngetutne sakparipolahe ana ing facebook. Mbukak kawitan taksawang obrolan,...aktif orane dheweke. Bar ngono aku mlebu nang kronologine. Macani maneh kabeh statuse. Uruuuutttt...ora waleh ora jeleh. Tenan.  Apa ya amarga kesengsem kuwi?.

Ngerti ora, aku nduwe pakulinan unik. Status sing bar taklike, sesuke takbusek. Sesuke taklike maneh, ngono terus. Kaya pawongan sing lagi cintrong ing umur las-lasan mbiyen, jaman unyu-unyu, putih abu-abu.

Ora ana sing aneh, lan ngglewar saka tatanan urip lumrahe. Aku sesambungan jagongan ya mung liwat massenger thok. Wonge ki yen dibel ya ra nate gelem, di es-em-es ya ra nate dibales. Ning yen takkirim pitakon liwat massenger , tur nyambung karo tulisane, dheweke mesthi nengenake lan njawab sakwalehe  pitakonku. Sakjam rongjam bablasgak krasa blas. Isine ngelmu jawa kang tangeh lamun takentukna neng pasrawungan njabaku.

Hla kapan wiwit kepincute?, ohya, batinku mumbul dhuwur, nalikane sawijining wektu dheweke gelem nyritaake lelakone uripe. Runtut urut saka kawitane sesomahan, engga bojone tilar nalika nglairake putri ontang-antinge. Owalah, melas men critane. Rebut cukup, Mas Abadi kuwi, dheweke dhudha!. Yen nyawang poto profile se, Mas Abadi klebu duren...dhudha keren!. Poto profil disetting ireng putih, pasuryan umur telung puluhan, melo lan...ngangeni. Malah ser-ser pangrasaku saben nyawang. Kepranan matikel-tikel pokoke!.

Saiki ngerti ta maknane keprananku?. Kaping siji, kepranan nang tulisane lan kaping loro kepranan pawongane. Apa maneh ngaku yen piyambake lho ora ana sing ndhuweni, saka sapejagonge karo kanca-kanca kinasihe kang winates. Piyambake kuwi jan selektif banget olehe kekancan neng akun facebook e, sing mesthi aku klebu pawongan pinilih yen ngono,..hihihi...

Ndilalahe kanca-kancane kuwi akeh-akehe pawongan kang umure sakndhuwure. Engga kabeh yen nimbali nganggo paraban Dhimas, Dhimas,..ngono. nate taktakoni, kanca-kancane kang winates kuwi sapa wae?. “Oh, kanca jaman sekolah uga jaman kuliyahku Mbak. Kakak tingkat uga mbakyu-mbakyune kancaku”.

“Mas, mboten wonten napa salah setunggale rencang ingkang badhe didadosaken sulihe ibuke putrane?” nate aku kewetu pitakon kaya ngono. jawabe piye?

“Owalah, Mbak. Sinten sing purun kalih kula, ngaten niki?”. Biyuh, rasane atiku nampani jawaban kaya ngono. Kumudu-kumudu aku nggelak laku methuk. Arep ngapa?. Ora ngapa-ngapa, mung ngertakna yen pancen isih “legan”, sapa ngerti?. apamaneh, yen maca sakehing statuse kang asipat pribadi, Mas Abadi uga kaya ora nduduhake pangrasa seja karo kanca-kanca facebook liyane.

Klop! Aku gak perlu ngatonake pangrasa meri lan cemburu. Aman!

..................................................................................................................

Kanthi sesidheman aku nruthuli alamate sing ana neng kronologine. Yen ndeleng pakulinane, alamate kuwi mesthi saktenane.

Adohe panjangka saka omahku ora dadi masalah. Nem jam numpak bis bengi taklakoni. Tutuk kuthane pas nengahi adzan Subuh. Aku nyelakna amarga saiki rak lagi preian dobel rong ndina.

Monga-mangu nalika aku uluk salam isuk uput-uput neng ngarepe dhaleme. Jalan Pattimura 17 Jombang Jember.

Ana sawijining priyayi sepuh lagi lenggahan ngadhep laptop neng teras. Saka walike kaca mata kandhele, piyambake mesem sumeh. Aku nutugna lingak-linguk wong simbahe ora obah saka lenggahe nggo minarakna. Aku kewuhan dhewe, engga...

Banjur,keprungu swara ulem...”Mangga pinarak Mbak. Mbahkung, kok mboten minarakna ta?” wanodya sulistya kanthi grapyak minarakna, mbuyarna pikiranku sing kendho kenceng.

“Madosi sinten?..Pangapunten, kula kok sajak dereng tepang, oh enggih kula Wening wayahipun Bapak Abadi Lukito menika” ature karo ngathungna jempol menyang simbah kakung kang uga manthuk ngiyani. Dheg!. Abadi?.

Jagongan ngalor ngidul aku banjur nyritakna tujuwanku mara. Marang kasenenganku maca seratane Mas Abadi, uga yen aku wis kerep sapejagong liwat inbox.

“Owalah, Mbah Kung...mbake iki madosi njenengan..., enggih leres Mas Abadi niku nggih Mbah Kung niki teng fb ndamel potone rayat kula” jawabe karo kepingkel-pingkel. Malah kandhane...

“Mbahkung sampun kathah ugi sing madosi kados njenengan, Mbak. Leres yen dhudha, wong mbah putri sampun sumare tigang taun kepengker”.

Hwadduh...atiku langsung gogrog godhong sakkembange!.

Cuthel

Ingkang ngintun:

E.S. Nurhayati

d.a. MTsN Kencong

        Jln. Panjaitan No. 02 Wonorejo Kencong - Jember  (681767)

No. Hp. 085-655085727 / 081-252249232