Halaman

Translate

Senin, 26 Maret 2018


Mr. Ghostwriter
Ora ana wates kanggone tresna
Kapan tekane, kapan dumadine...
Mbanyumili tanpa isa takalangi
Ah, swarane ati nembangake kidung katresnan kanggomu...
Pawongan sinarawediku!
***
“Eka,” panjelihku mbuh kaping pirone. Bantere swaraku  jan koyok mecahna gedohane kuping sapa ae sing onok sandhingku. bah-bahna! Hla piye, kit wingi sore takbel gak diangkat, tak-sms gak dibales, takmiscall tambah...bolak-balik. Paketane taksawang ya aktif, ning tulisanku neng WA gak diwaca blas. Mek centhang loro abu-abu!
Pawongan sing takceluk Eka blas gak gelem tumoleh. Mlaku sakngisorku. Sakjane jarake ya gak sepira adoh. Mek telung meter. Tapine,  Aku kudune piye? Mosok mencolot ka tingkat loro ngene iki? Mlaku muter liwat undhak-undhakan?  ya adoh! Eka, Eka...jaim kok ya dipek dhewe!
Usuman remedi ngene iki pancen angel kepethuk kanca-kanca. Kejaba padha bareng kenek remedi, mesthi gathuk kepethuk. Hla ya iki masalahe! Pawongan sing diparabi profesor neng jurusanku merga puinteree gak ngarah kenek remedi. Mueneng, gawanane buku,kacamatane kandhel. Weehhh...
Kabeh kanca sakjurusan ngertine Eka iki kanca kenthelku. Nek gak aku sing sakjane ngentheli dheweke. Sapa ae ngerti, biji-bijiku akeh-akehe kekatrol saka nyinaoni cathetan uga wewarahe Eka nek aku ngampung sinau. Ngono ae aku ya jik kenek remedi sakmatakuliyah. Hla piya, pancen mata kuliyah sing takremedine iki tes lisane mbledhos bijine..wkwkwk...
Kit kekancan rong taun iki aku gak tau onok masalah karo Eka. Eka penak nek dijak jagongan, apa maneh bab pelajaran malah isa dadi kanca curhat barang. Penake iku, Eka gelem ngrungokna, sinambi maca. Gak komentar gak piye. Paling akhire muni ngene..”Wis bar critane? muga-muga sesege njero dhadhamu dadi suda!”
“Kadingaren pethal ka Eka? Swaramu lho mbribegi kupingku.” Endah nyuwara karo semperat ngalih ka sandhingku.taksawang pawongan loro neng sandhingku ya ngalih ngedoh.
Ngerti gak? Tingkat loro neng kampusku iki, khususe neng jurusan pariwisata, koyok pojok biru cafe ngono kae. Ana meja-meja  dipayungi, njur isa pesen panganan sakdawane lurunge. Wihh, kampus idaman pokoke!
Sikilku takjak lungguh. Panyawangku nang ngilange Eka kandheg nalika lakune menggok ngiwa. Neng kiwa kono onok ruwang senat, njur ruwang UKM (Unit Kegiatan Mahasiswa) lan liya-liyane.
Apa takuber mrono, ya? Atiku takjak rundhingan. Ah, enggaklah. Isa-isa aku engko ngrungokna diskusi golongane mahasiswa-mahasiswa pinilih sing klebu garda depane kampus. Unggul pinunjul. Nek aku se,...yo ngene iki ae wis..slowly slowly..
***
“Ka, aku sajake onok sing nyenengi, deloken iki..” alokku karo nduduhna gambar-gambar sing dikirim sawenehing pawongan nang WA-ku telung ndina kepungkur. Sapa, ya? Nomere gonta-ganti gak kenek dilacak.
“Sajake kowe seneng?” jawabe Eka tanpa mindhah panyawang. Dinane iki dina pungkasan ulangan akhir semester.
“Kuwalik, Ka. Paling dheweke sing seneng nang aku. Aku mbayangna wonge iki sajake romantis ngunu nek ndelok ukara-ukara sing diwuwuhna sakngisore fotoku. Paling ya dheweke fotografer kawakan. Lan ngetutna saparipolahku neng sosmed,” bacutku tanpa kenek diselani.
“Alah, mben dina mbokenteni ngono kiriman gambar editane Mr. Ghostwriter iku,” pangecene Eka.
“Paling kancamu, ya Ka. Awakmu rak ya kulina motoni sakehe modelku,” bacutku karo manther nyawang Eka. Pangece uga panyawang nyengese wis kebal aku!
“Kurang gaweyan ae nggawe koyok ngono. Aku motoi fashion showmu rak merga tugas kampus.Trus maneh, pancen kabeh fotomu mbok-unggah tanpa sensor. Ndonyamu kinupeng kanca jagad maya thok.” Sengol jawabe Eka karo nata bukune tata ngalih.
“Eka,hak apa kok kowe nganti ngomong koyok ngene? Aku kan gak ngganggu awakmu. Gak ngaru biru uripmu. Gak oleh ta aku onok sing ngidolakna?” jawabku gak kalah atos. Muringku tata. Ambekna ngerti ta dheweke piye sesambunganku uga kiprahku neng dumay? Wong pawakan jadul ngono!
Omong atosku entuk piwales larang. Bar iku, nalika ujian lesan, Eka babar blas gak gelem nemehi clue jawaban koyok biyasane. Engga akhire aku...kenek remedi!
Dina sesuke,lan sesuke maneh engga preian buyar aku gak isa nemoni Eka maneh. Dudu aku waleh nggoleki, Ekane pancen ngilang kadya mlebu bumi!
“Eka nginep nggene mase kit wingi, mbakipene babaran. Tur maneh dheweke gak kenek remedi se, dadine ya anggep ae wis prei ndhisiki. Mulakna...
Tangisku kutah sangarepe kosane. Kanca-kancane dha ngertakna lan ngguyu prihatin ngrungokna critaku.
“Owalah, ojok dilebokna ati wis pokale Eka. Pancen areke setel ngono, rak awakmu ya wis ngerti watak wantune,” ujare Jafar kanca sakkamare.
Aku manthuk kamisesegen!
Gelaku, Eka gak kober ngerti nek apa sing diomong wis taklakoni sakbare . Aku gak sembarangan maneh ngumbar foto neng sosmed, apa maneh bar onok kedadeyan salah sijine fotone kancaku dibajak wong liya kanggo promosi barang gak nggenah!
“Nomere Eka ganti, ta?” takonku sakwise kuwi.
“Enggaklah. Gak kenek mbokbel, ta?” aku manthuk!
“Eka ruepot uga saiki. dheweke maju lomba mahasiswa teladan, rak ngerti se?” Jafar mungkasi ukarane sakdurunge aku pamit mulih.
Ya ya ya. Aku ngerti sakndhuwure ngerti.
Sakdawane jumangkah bali, gumawang ing sangarep mripatku, mula bukane aku caket karo Eka ing mangsane orientasi mahasiswa anyar sing lungguhe urut absen!
Ngerti se, senajan aku iki wis ngudi ilmu ing pawiyatan luhur,olehku gaptek ngalah-alahi arek bayek. Mulakna nalika aku blajar browsing materi kuliyah, pawongan sing lungguh sandhingku ujug-ujug mbateg laptopku lan mbenakna apa salahku. Wow! ...aku sing saben dina jejer gak kober ngematna, tibake dheweke jan pinter thag-theg obahe tangane.
Ojok nyalahna aku sakjane, hla dheweke kuwi lho sakjeg kawitan MOS gak tau onok omonge, lan...jujur..ya...tipe profesor ngono lho. Kacamataan kandhel, pawakan kuru, lan mripate tuajem, angel ngguyu! Jenenge Eka Sugeng Ariyadi...
Sakbare iku, ...kenek dipesthekna aku malih kelet karo Eka. Gak krasa ngantek patang semester.
“En, awakmu ki jane apane si Eka, se? Kok mrono-mrene bareng? Pacarmu, tah?” ngono aloke kanca-kanca saben ngerteni aku barengan karo Eka.
“Yo enggaklah. Sapa aku sapa Eka,” jawabku karo ngiberna poniku. Poni sing isa agawe juri modhel kampus menehna juara siji kanggoku!
“Akeh sing arep nembak kowe, lho...tapine wedi mbek bodyguard-mu iku,” bacut bisike kancaku.
“Hahaha...selow ae..wis. Aku ya gung mikir mrono,” jawabku karo ngethipi Eka sing wis ngadeg arep tumuju ruwang perpus.
Tumbu oleh tutup. Senajan meneng, kaprigelane Eka anggone moto sakliyane pinter ing kuliyah, agawe aku isa eksis seprene kadidene modhel kampus, uga nutupi apa kurangku. Suer!
***
Sewengi natas sakbare iku, aku mikir apa ae sing wis taklakoni kanggo males budi becike Eka. Gurung tau tibake. Pangucap atosku wingenane dawa kumlebat maneh. Lan aku tiba getun saiki. Getun keduwung gak isa taklereni. Engga aku nampa WA saka Kandi sakbare.
“He, sing nggawe gambar lan macak fotomu iku tibake Eka. Tenan iki. Aku ngerteni nalika dheweke lagi upyek corel-an ing lab. Weehhh, fotomu thok sing onok layar komputere! Eka gak isa selak maneh wingi, pas dikupeng aku sakanca. Ning dheweke wanti-wanti gak oleh menehi weruh kowe!”
Pangrasa keduwungku sansaya nemen. Mr. Ghostwriter-ku tibake...
Akhire? Sakbare remedi dina kawitan, aku ambyuk. Tipesku kumat!
***
“En, onok sing nyambang. Oleh mlebu, tah?”swarane ibu mecah pangangenku. Telung ndina neng rumahsakit kawit iki onok kanca mara.
Aku manthuk.
Eka ngadeg ing lawang. Mesem muanis banget! Surprise, Eka gak kacamataan, malih saemper  Afgan dadine..
Nyawang eseme Eka, gak krasa eluhku netes dueres tanpa isa takalangi. Tangane Eka sing dilungna nyalami takgepuki rosa!
Aku gak kolu ngomong!
Cuthel
Ingkang ngintun:
Dhien Nurhayati
d.a. MTs Negeri 9 Jember
        Jln. Panjaitan No. 02 Wonorejo Kencong - Jember  (681767)
No. Hp. 081-252249232




Tidak ada komentar:

Posting Komentar